Powoli wyczerpują się nam nieodkryte trasy wokół Trzebiatowa, trzeba więc sięgać dalej. Dzis kontynuowałyśmy jazdę międzynarodowa dziesiątką "Bike the Baltic". Tym razem wysiadłyśmy z pociągu w Tymieniu i przed Gąski, Mielno dotarłyśmy do Unieścia. W mijanych miejscowościach tłok był tak niesamowity, że nawet samochody jechały z zawrotną prędkością 10 km/h, a piesi włazili pod każde możliwe koło. Mam wrażenie, że ludzie wyjeżdżając na wczasy wyłączają swoje mózgi.
W Chłopach minęłyśmy kamień z napisem 16 południk, a w Unieściu obejrzałyśmy przystań rybacką.


Z Unieścia, śmiejąc się z uwięzionych w korkach kierowców śmignęłyśmy do Mścic, skąd pociąg zabrał nas do domu. Miła wycieczka.

Na mapie swoich rowerowych wycieczek po okolicy odkryłam kolejne ciekawe miejsce. To Fort Rogowo. O tym muzeum lotnictwa w starym hangarze stało się głośno w zeszłym roku, kiedy to grupa zapaleńców zaczęła propagować swoje hobby. W muzeum znajdziemy kilka starych samolotów, części maszyn wyłowione z pobliskiego jeziora Resko Przymorskie (które służyło Niemcom jako lotnisko). Dzisiaj na terenie przy muzeum odbywał się zlot starych samochodów, co sprawiało, ze pobyt tam był wyjątkowo atrakcyjny.
" title="Fort Rogowo" width="600" height="291" />
Muzeum miało być tylko krótkim przystankiem- wybierałyśmy się do Dźwirzyna i dalej "szlakiem słonecznym" niestety dla Młodej wycieczka skończyła się przebiciem dętki i przymusowym powrotem do domu samochodem (ślubny przyjechał, acz niechętnie i zabrał nieszczęśliwą ofiarę stłuczonej butelki). Ja już bez humoru wróciłam do domu przez Roby i Gorzysław.

Gdy mam niewiele czasu, kręcę ulubioną trasę do Cerkwicy i z powrotem. Dziś, jak ws bolywodzkim filmie: "czasem słońce, czasem deszcz".

Takiego tempa to dawno nie miałam. Nic nike zapowiadało, że krótki wypad do Mrzeżyna zamieni się w wyścig z czasem. Najpierw w Trzebuszu spadł mi łańcuch, potem obserwowałam z niepokojem nadciągające chmury. Na szczęście na trasie Trzebusz Mrzeżyno "złapałam"traktor i ukryłam się w jego "tunelu powietrznym". W efekcie jechało się szybko i bez wysiłku (tylko spaliny śmierdziały). Chmury dopadły mnie w Mrzeżynie, ale nawałnicę przeczekałam u rodziny. Powrót miał być spokojny, ale nie był. Deszcz zaczął padać w połowie drogi, ale prawdziwa ulewa rozpoczęła się dopiero, gdy chowałam rower.
Przyjemna eskapada;)

Kilka dni ładnej pogody sprzyja rowerowaniu. Dlatego razem z Guitarową wybrałyśmy się w odwiedziny do znajomych odpoczywających w Pustkowiu. Wyjechałyśmy moją ulubioną trasą na Kamień Pomorski. W Cerkwicy skręciłyśmy do Karnic ( tym razem bez postoju przy Studzience św. Ottona, bo ileż można) . Dalej leśna drogą do Dreżewa. W pałacowym parku w Dreżewie podziwiałyśmy unikatowe drzewa ( park zaniedbany tragicznie- miłorzębu japońskiego szukałyśmy 10 minut) . Następnie polna drogą pojechałyśmy do Pustkowa, gdzie znajomi przywitali nas z radością. Powrót do Trzebiatowa trasą nadmorską przez Trzęsacz, Rewal, Niechorze ( trzecia latarnia morska w tym roku), Pogorzelicę (rozebrali tory wąskotorówki. Prace remontowe idą pełna parą), Konarzewo.

Trasa króciutka, ale wyczerpująca. U nas "na Ferszlu" mówi się, że dojechałam do górnego asfaltu. Czyli asfaltowej drogi leśnej poniżej Dłużca w Górach Izerskich. Potem pokręciła się po nim trochę i zjechałam z górki prosto do domku.

W czasie urlopu warto zwiedzić co nieco. Wybrałam się zatem na trochę nostalgiczną wyprawę (kiedyś podobną trasę przeszłam pieszo). Wyjechałyśmy z Guitarową o poranku z Gierczyna z górki na pazurki. Potem przez Mlądz i Rebiszów nad Stawy Rębiszowskie.

Stamtąd lasem do Zamku Gryf. Niestety, odkąd jest to "teren prywatny" ruiny są niedostępne dla turystów. Najbardziej boli fakt, że nic się tam nie dzieje.
Z Proszówki kolejna góreczka i zjazd w dół do Gryfowa. Chciałyśmy w mieście wypić kawę, ale niestety byłyśmy zbyt wcześnie i kawiarnia była nieczynna.
Następnym etapem było już Jezioro Złotnickie. Najpierw mozolne pedałowanie na wzniesienie, by potem karkołomnym zjazdem przez wykroty, kamienie, strumyczki i zerwane mostki znaleźć się przed kładką nad Jeziorem Złotnickim.
Tu czekała mnie trudna decyzja, gdyż jako osoba z lękiem przestrzeni panicznie boję się kładem i wiszących mostów. Nie miałam jednak innego wyjścia jak pokonać lęk i przejechać.

Znad jeziora pojechałyśmy przez Wieżę do Mirska, gdzie w maleńkiej cukierence można wypić doskonałą kawę i zjeść najlepsze kremowe ciasto w naprawdę przystępnej cenie.
Ostatni etap wycieczki to Krobica, skąd ku uciesze Guitarowej zostałyśmy odstawione do domu samochodem (zmorą Małej jest podjazd po górkę- 2 km).

Rozgrzewka przed większą eskapadą. Z Gierczyna do Mirska obok kopalni kaolinu. Powrót przez Kamień i Orłowice. Najgorsza , jak zwykle, nasz górka.

Chcąc uatrakcyjnić wakacje dwom nastolatka zaproponowałam wycieczkę do Dobrzycy i Gąsek.
Wyjechałyśmy pociągiem do Miłogoszczy, skąd ruszyłyśmy pod górkę do Dobrzycy.

Jeżeli ktoś uważa, że nad morzem nie ma wzniesień, to zapraszam do Dobrzycy, kilka razy podjeżdżałyśmy i zjeżdżałyśmy.

W Dobrzycy zwiedziłyśmy ogrody tematyczne Hortulus ( polecam, kto jeszcze nie był), następnie ruszyłyśmy do Gąsek. Tam dziewczyny weszły na latarnię. Ja pilnowałam rowerów ( co tu kryć- mam lęk wysokości).
Z Gąsek trasą rowerową nr 10 (nadbałtycką) zieloną dojechaliśmy do Kołobrzegu. Po drodze minęłyśmy Ustronie Morskie, Sianożęty i lotnisko w Bagiczu.
Trasa jest dosyć dobrze oznakowana, ani razu nie musiałyśmy kluczyć, gorzej z jej umiejscowieniem na dostępnych mapach.
Po dotarciu do Kołobrzegu dziewczyny poszły na molo- ja nie lubię tłoku, potem zjadłyśmy rybkę i dojechałyśmy do latarni morskiej. Tym razem towarzyszyłam dziewczynom, bo latarnia w Kołobrzegu jest niewysoka.

Potem pozostało dojechać do dworca i wrzucić rowery do pociągu.
Było super.

Miałam dziś zwariowany dzień. Najpierw oczywiście w pracy, potem do urzędu ( 6 km). W domu okazało się, ze w lodówce tylko światło zostało, więc do Biedronki (3 km). Po powrocie zastałam kartkę od kuriera, ze czeka z paczką, więc znów na rower i do centrum (2 km). Wreszcie po południu stwierdziłam, ze dawno się z ciocią nie widziałam, więc do cioci na kawę (6 km). No i wyszło 17 km.