Dziś po pracy szybka decyzja_ idziemy na rowery. Ślubny trochę przytył zima i czas zacząć spalać tłuszczyk :) Chłodek juz był, ale jechało się dobrze. 
No i miał mi kto zdjęcie zrobić :)

Plan wykonany :) Wstałam rano, wsiadłam na rower. Po 10 km byłam w Mrzeżynie. Następne ponad 30 km jechałam wzdłuż wybrzeża. Bałtyk na wyciągnięcie ręki. Szum morza, zapach jodu... spokój. Dopóki nie ma ludzi można jeździć promenada nadmorską. Uwielbiam ją. Potem robi się tłok. W Sianożętach zjechałam w głąb lądu, kierując się na Dygowo. W Kukini dogoniłam bikera, który okazał się moim maratonowym znajomym. Następne 40 km pokonaliśmy razem. w dobrym tempie, rozmawiając i żartując. Dzięki temu nie musiałam się martwić, że pogubię trasę- jechałam tamtędy pierwszy raz. Obejrzałam dokończoną ścieżkę rowerową do KołobrzegU. Potem się pożegnaliśmy i przez Korzystno, Stary Borek wróciłam do domu.
Było ciepło, słonecznie i... bezwietrznie!!! Nad Bałtykiem NIE BYŁO WIATRU!!!

Moja szkoła znajduje się na niewielkim wzniesieniu. Uczniowie z czystym sumieniem mogą stwierdzić, że mają pod górkę do szkoły. 
Od świata zewnętrznego oddzielają ją topole i dzikie śliwy. Rytm dnia wyznaczany jest kolejnymi dzwonkami. spotykamy się o 7.00, czekamy na pierwszy dzwonek o ósmej. Ostatni dzwoni o 15.20 ( tego najczęściej już nie słyszę, jadę do domu) . Czasem mam wrażenie, że lepiej znam te powierzone mojej opiece dzieci niż ich rodzice, wszak spędzam z nimi czasami po kilka godzin. Obserwuję , jak dorastają, widzę jakie mają problemy, jak zawiązują przyjaźnie i miłości. To do mnie przychodzą ze swoimi sprawami. Czasem , by pogadać, czasem, by się przytulić, czasem, by się wyżalić. 
A wieczorem, gdy powoli szykuję się do snu, potrafią jeszcze napisać: "co będziemy jutro robili?", "Co było zadane?", "Co u pani słychać?". I prowadzę z nimi znowu rozmowy, tym razem na fejsbukowym czacie. O 21 piszę: "dobranoc" i wyłączam komputer. 
Czy muszę pisać, że kocham swoją pracę?

Nareszcie wiatr ustał i można było jechać dla samej przyjemności pokonywania kilometrów. dawno nie jechało się tak przyjemnie... Wybrałam jedną z moich ulubionych tras z Trzebiatowa na Kamień Pomorski, dalej do Dziwnówka. Zatrzymałam się na kawę i słodkości w Trzęsaczu. Nie pojechałam jednak prosto do domu, tylko skręciłam do Nowielic do teściów. Czekali na mnie z herbatą i ciastem. zawsze ciekawi są moich tras i rozmowa z nimi potrafi naładować mnie na cały tydzień. 
tak było i tym razem. Po herbatce już prosto do domku.

Praca, praca praca :) a dziś przywitaliśmy wiosnę i wiosna rządziła w szkole. Wiosna, czyli ja :)

Kolejne piątkowe popołudnie spędzone z moimi studentami. Ledwo zdążyłam na lekcje, bo wiatr wiał silniejszy niż zapowiadano i chwilami dochodził do 50 km/h. Powrót miałam z wiatrem i w deszczu. Jechało się super, tylko raz dostałam bocznym podmuchem tak, że zaczęłam wrzeszczeć. No w takich wypadkach moja waga i waga roweru wcale nie są atutami :( Może czas wozić ze sobą kamienie? Podręcznik do polskiego okazał się niewystarczający :( 

Nareszcie pogoda pozwoliła wyskoczyć na rower dalej niż do pracy. Wiało, ale dało się przeżyć.(New meteo mówiło, że były to jakieś 22 km/h w podmuchach do 50 km/h)  Wracałam już po zachodzie słońca. Cuuudnie było.



No i na rozmówki kobiece zapraszam ;)

W pracy czasami mam tak, że nie zdążę zjeść kanapki, a czasami jestem tylko dla tego, by zużywać powietrze w biurze. Ten tydzień należał do tego pierwszego przypadku. Ledwo zipię :) A jutro jadę z uczennicami do Gryfic na konkurs recytatorski, czyli tez w pracy... Nici z jakiegokolwiek oglądania sztormu... Zdjęć nie będzie :(
Czy jak jeździcie, to tez tyle śmieci widzicie ? Piszę o tym na blogu.
rozmówki kobiece

Piątkowa gorączka pozostawiła po sobie ślad w postaci lekkiej zadyszki. Zastanawiałam się, jak dojadę dziś do moich studentów w Gryficach. Nie było jednak tak źle. Tylko, że.... studentów nie było, bo nie mieli planowanych lekcji- dyrekcja wprowadziła mnie w błąd. Nic to, wróciłam do domu. Przejażdżka w takim słońcu to sama przyjemność.
A na blogu opowiadam o filiżankach, a Słowianka o rowerowym Dniu Kobiet. rozmówki kobiece

Mój Mąż to jednak genialny jest... Wczoraj truchlał, gdy mu przez ręce leciałam przy 40 stopniowej gorączce, a dziś jakby nigdy nic zarządził przejazd rowerem na zakupy, do teściowej z życzeniami i na działkę. No tom wsiadła i pojechała (ja to sobie nawet pochorować nie mogę) . Wszystko byłoby ok. gdyby Ślubny nie zapomniał, że przecież chora byłam i ledwo za nim nadążyłam ... 
Ech z facetami.... A w prezencie dostałam... drabinę. (Teściowej dostał się storczyk )
A na działce wiosna....