Taki tytuł był pierwszą moją myślą, gdy wracałam ze spotkania z Primem. Potem miało być chrzest bojowy, potem coś o trzebiatowskich dożynkach.
Ale od początku...
Wystawiona do wiatru przez psiapsiółkę, zaesemesowałam do Prima, z którym już wcześniej się umawiałam na kiedyś tam. Stanęło na Trzęsaczu.
Ruszyłam żwawo przed siebie. Za Włodarką dojechałam jakiegoś rowerzystę, chwilę jechałam mu na kole (odpoczywałam, bo było pod gókę i pod wiatr) potem jednak stwierdziłam, że jedzie dla mnie za wolno. Wyprzedziłam, pomachałam i... za chwilę usłyszałam: "No teraz to ja się od pani nie odczepię.Ma pani świetne tempo".
Uśmiechnęłam się na ten komplement i przez następne 10 km jechaliśmy razem. Okazało się, że mój towarzysz jest z Gryfic i jedzie sprawdzić ścieżkę Pogorzelica - Mrzeżyno.Świetnie się razem kręciło, ukryta przed wiatrem za jego plecami nawet nie zauważyłam, gdy średnia prędkość podskoczyła do 23 km/h.
Zziajana, ale punktualna zameldowałam sie pod ruinami kościoła w Trzęsaczu, gdzie już czekał Jurek. Chwilę podziwialiśmy Bałtyk z molo, potem wypiliśmy kawę i pojechaliśmy do Dreżewa, oglądać ruiny pałacu. Z Dreżewa ruszyliśmy do Pustkowa, gdzie nasze drogi się rozjechały. Jurek wrócił do Kamienia, a ja do Trzebiatowa.
Jako dobra synowa po południu pojechałam do teściów na pogaduchy. Wracając, złapałam gumę. Dopchałam rower do domu i wspólnie z Gui zabrałysmy się za naprawę. Miałyśmy przy tym niezły ubaw, bo potrafimy się z siebie śmiać. Po kilku próbach koło zostało naprawione, a my byłyśmy bogatsze o nowe doświadczenie:)
Żeby sprawdzić, czy prawidłowo zamontowałam owo koło (tylne) pojechałam obejrzeć trzebiatowskie dożynki.


A... żeby nie było, że wczoraj się obijałam- byłam na spływie kajakowym - relacja na rozmówkach: o spływie