Wstałam o poranku, no poranek dzisiaj był spóźniony, za oknem ciemno i mroczno, ale mialo nie padać. Miało... ale padało... przemokłam do skarpetek. Ale i tak warto było...
Bałtyk dzisiaj taki spokojny, wyciszony...

I Mały Książę w Rewalu czekał na mnie, wpatrując się wmiejsce, gdzie rosła jego Róża...

Las jeszcze jesienny, umyty w deszczu, błyszczący...
Zbiża się listopad...

Tym razem chłopcy sami zaplanowali trasę. Początkowo powielała się ona z czerwcowym wypadem, ale po przemyśleniu stwierdzili, ze nei są tak mocni, jak ich starsi koledzy i mogą nie przejechać 50 km. Skrócili zatem trasę do 30 km- do Cerkwicy i z powrotem. W czwartek sprawdziliśmy, co można zobaczyć we wsi, cchiałam, ze by zaczęli sami nasze wycieczki planować, no i mi się udało. Zaczęłiśmy od przejazdu pod naszą ukochaną Basztą Kaszaną.

Następnie zgodnie z planem pojechaliśmy do Cerkwicy, gdzie zobaczyliśmy Studzienkę św. Ottona- miejsce upamiętniające chrzest Pomorza w 1125 r. , gotycki kosciół i obelisk upamiętniajacy żółnierzy poległych w czasie I wojny światowej.

Przy okazji chłopcy mogli sobie trochę historii przypomnieć.


Troche wiało, rowery skrzypiały- nie mogę się doprosić, by chłopcy zrobili swoim jednośladom konkretny przegląd :( Trochę zawsze mąż podokręca te rowerki, ale to za mało.
Zaplanowałam taki serwis w czasie Dnia Szkoły, ale to dopiero w maju!

Dzisiaj między zajeciami w jednej szkole, a lekcjami w drugiej miałam tylko godzinę- właśnie tyle, by dojechać do Gryfic i jeszcze zdążyć herbatę wypić:)
Powrót już po ciemku. Początkowo było nieprzyjemnie, ale szybko sie "ogarnęłam" i do Trzebaitowa dojechałam już całkiem zadowolona.

Pogoda jeszcze cudna więc do pracy i z pracy na rowerze. A nawet raz udało się do lasu pojechąc. Cudności....



A co robiliśmy w Poznaniu? Pierwszy wpis

Na ten tydzień pracę skończyłam. Jutro mam urlop :) Jadę sobie na trzy dni do Poznania, będę tramwajami jeździć i Poznań zwiedzać.

Szefowa wysłała mnie dizś z dokumentami do Gryfic, tzn, sama się wysłałam, sugerujac, ze jednak jestem szybsza od poczty polskiej:) I tak zamiast tkwić za biurkiem zrobiłam sobie siuuuu do stolicy powiatu:) A wracałam ulubiona drogą przez jesienny bukowy las...
Cudnie....

Ledwo wyrwałam się z apelu z okazji... zrzuciłam galową sukienkę i wskoczyłam na rowerek, by jeszcze uradować serce jesiennym słońcem. Oczywiśćie gdzie? Nad Bałtyk, by spojrzeć na bezkresne morze. Nigdzie tak dobrze się nie myśli, jak nad pustym Bałtykiem.

Po imprezie w Dźwirzynie należało wspać jeszcze nocką ciemna i wsiąść w pociąg. Tylko najpierw należalo dojechać do Głowaczewa... No cóż- jechać na wąskich oponkach polna droga po ciemku... tylko ja mogłam wpaść na taki pomysł:)


A szczecińskie spotkanie z córciami tu: rozmówki

W ciągłym pędzie- praca dom-praca i jeszcze do Ratusza:)

Chyba jednak nadeszła jesień... nawet nad Bałtyk. Wiało, było mgliście... i nadal cudnie...